بر باد رفته

من آدمی هستم با همه چی کنار میام. با خستگی، بی خوابی، سرما، گرما، راه دور، دلتنگی، کار زیاد، خراب شدن ماشین وسط اتوبان توی یه روز سرد که باد هم داره به شدت میوزه، با بیدار شدن ساعت شیش صبح وقتی دوس داری پتو رو بپیچونی دور خودت و به خوابت ادامه بدی، یا حتا بیدار شدنای نصفه شب وقتی توی خواب دستشوییت میگیره، با دیدن این بدبختایی که تا کمر خم شدن توی سطل آشغالای گنده واسه دوتا دونه پلاستیک، با نخوردن چایی به مدت فراوون، با ننوشتن، نخوندن، با آپدیت نکردن وبلاگاتون، با جواب ندادنتون به کامنتها، با سرمای اول صبح وقتی میخوره به پیشونیت، با دروغهای بیست و سی، با بازی مزخرف استقلال، با مسیج مدیر ساختمون یه هفته قبل از موعد شارژ ماهانه، با سرعت افتضاح اینترنت، با سوسک!! با پیراهن اتو نشده، با دراوردن لباسهای شسته شده از توی ماشین لباسشویی و پهن کردنشون، با غذا پختن در اوج گرسنگی، با شکستن دندون وقتی داری لقمه رو می جوی، با گروههای خانوادگی تلگرام، با نخوردن شکلات، با عذاب وجدان بعد از خوردن سوسیس، با ناخن شکسته وقتی گیر میکنه به پرز لباسات، با بیکسویت ساقه طلایی، با چایی توی لیوان یکبار مصرف پلاستیکی، با بی حوصلگی، با مرگ، با زندگی...

اما با یه چیز نمیتونم کناربیام...با همکار خاله زنک و دو به هم زن!!

کِسی که پشت سر همه حرف میزنه. با این یکی کنار نمیام. یکی بیاد منو خلاص کنه!