خانه ام آتش گرفته...

- ماها خیلی وحشتناکیم. از اون چیزی که فکرشو میکردیم وحشتناکتریم. بیشترین آسیب از خودمون داره بهمون وارد میشه. بعد از آتش سوزی پلاسکو و هجوم مردم میشه اینو فهمید. از موبایل بدستهایی که سد راه نیروهای امداد شدن میشه اینو دید. اینها به کنار. از ازدحام جمعیت واسه دست و پا زدن یه اعدامی بالای چوبه دار میشه اینو حس کرد که ما چقدر خطرناکیم. از ایستادن و عکس و فیلم گرفتن از یه ماشین که واژگون شده و داره جرقه میزنه واسه منفجر شدن میشه کاملن درک کرد که ما چقدر خطرناکیم. چقدر میتونیم به خودمون آسیب بزنیم و این کارها همچنان ادامه داره...

- درسته که زندگی پر از پستی و بلندیه اما گاهی فقط روی دور ترس و نگرانی و مصیبته و خیال بیرون اومدن از این وضعیت رو نداره. پشت سر هم داره اتفاقات بد میفته.

- مدیریت بحران یعنی بعد از یک شبانه روز هنوز نمیدونی چند نفر از نیروهات توی ساختمون زیر آوار و آتش موندن. یعنی یه هلیکوپتر امدادی نداری. یعنی یه نردبون آتش نشانی درست و حسابی نداری. یعنی چنتا ماشین آبپاش مجهز نداری. یعنی نیروهات فقط از روی غیرت و شرف دارن امدادرسانی میکنن و نه از روی آموزش صحیح. یعنی قبل از هرچیزی بیای تسلیت بگی و دل خیلیا رو خون کنی.