با اینا زمستونو سر میکنم...

درست همین روزاس... یعنی از همین روزا شروع میشه. اینروزا بیرون رفتن از خونه و خیابونگردی یا خرید کردن یه دل گنده میخواد. یه دل میخواد که ببینی و دم نزنی، ببینی و بغض نکنی، ببینی و غصه نخوری...

همین روزاس که هرچی به عید نزدیکتر میشی تعداد بچه هایی که با صورتها و دستای کثیف و یخزده میان سر راهت با یه قیافه ی معصوم ازت میخوان که ازشون فال بخری، ازشون یه بسته کبریت یا چسب زخم بخری. همین روزاس که بیشتر دلت به درد میاد.

همین روزاس که میخوای بری بیرون و یه شلوار واسه عیدت بگیری اما همش چشمت میفته به این بچه ها... اون وقته که دیگه حس نداری چیزی بگیری واسه خودت... فکر میکنی که چجوری میتونی به اینا کمک کنی. چقدر میتونی ازشون خرید کنی آخه. گیرم همه ی کبریتاشو خریدی. یا همه ی فالهاشو اون شب برداشتی. فردا چی؟ پسفردا چی؟

اینروزا حواسمون به همه جا باشه. به دور و برمون. به بچه هایی که توی سرما میان سر راهمونو ازمون میخوان فال بگیریم. شاید نتونیم کاری کنیم که خوشبخت بشن اما یه فال کوچولو، یه لبخند، یه دلجویی... میتونه حالشونو واسه چند لحظه خوب کنه. اینا زندگیشون دست خودشون نیس، سرنوشت خیلیا دست خودشون نیس...